Wniosek o zmianę warunków zatrudnienia

Zgodnie z art. 12 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1152 z dnia 20.06.2019 r. w sprawie przejrzystych i przewidywalnych warunków pracy w Unii Europejskiej (Dz.Urz.UE.L Nr 186, str. 105) państwa członkowskie mają obowiązek zagwarantować w swych przepisach krajowych, aby pracownik, który przez co najmniej sześć miesięcy świadczył pracę u tego samego pracodawcy, a który zakończył swój ewentualny okres próbny, mógł wystąpić o formę zatrudnienia z bardziej przewidywalnymi lub bezpieczniejszymi warunkami pracy, jeżeli jest ona dostępna, i otrzymać pisemną odpowiedź na ten wniosek wraz z uzasadnieniem.

Mimo braku implementacji dyrektywy PE sygnalistów broni Konstytucja

Mimo że przepisy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1937 z 23 października 2019 r. w sprawie ochrony osób zgłaszających naruszenia prawa Unii nie zostały jeszcze transponowane do polskich przepisów to jednak w rodzimym systemie prawnym można odnaleźć regulacje pozwalające na taką ochronę.  

Obowiązek odbycia badań kontrolnych po okresie korzystania z uprawnień związanych z rodzicielstwem

Czy po urlopach związanych z macierzyństwem pracownicę należy skierować na badania profilaktyczne?

Sposób określenia normy i wymiaru czasu pracy w nowej informacji o warunkach zatrudnienia

W myśl art. 29 § 3 kodeksu pracy (dalej: KP) pracodawca przekazuje pracownikowi, nie później niż w ciągu 7 dni od momentu zawarcia umowy o pracę, informację o podstawowych warunkach zatrudnienia (tzw. informację dodatkową), w tym m.in. o dobowej i tygodniowej normie czasu pracy. Po zmianie przepisów kodeksu pracy, do jakiej dojdzie w związku z koniecznością implementacji postanowień dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1152 z dnia 20.06.2019 r. w sprawie przejrzystych i przewidywalnych warunków pracy w Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE. L Nr 186, str. 105), poza normami czasu pracy, pracodawca będzie zobowiązany do podawania w treści informacji dodatkowej również dobowego i tygodniowego wymiaru czasu pracy danego pracownika.

W Dzienniku Ustaw opublikowano rozporządzenie w sprawie wysokości minimalnej płacy w 2023 r.

W Dzienniku Ustaw opublikowano, przyjęte 13 września przez Radę Ministrów rozporządzenie w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz wysokości minimalnej stawki godzinowej w 2023 r., przedłożone przez ministra rodziny i polityki społecznej.

Przerwa od pracy z art. 134 KP

Artykuł 134 kodeksu pracy (dalej: KP) ustanawia prawo do przerwy od pracy, potocznie nazywanej „przerwą śniadaniową”. Przepis ten nie określa szczegółowych zasad, na jakich przerwa ta ma zostać przez pracowników wykorzystana, pozostawiając tę kwestię do ewentualnego uregulowania w przepisach wewnątrzzakładowych.

Raport: Polki preferują hybrydowy model pracy

Prawie 87 proc. kobiet chciałoby znać wysokość wynagrodzenia na oferowanym stanowisku przed złożeniem aplikacji; ponad 75 proc. wybiera pracę w modelu hybrydowym - wynika z raportu "Czego Polki szukają na rynku pracy” opracowanego przez Her Impact i PwC Polska.

Zaliczenia niepełnego wymiaru etatu do stażu pracy

W interpelacji poselskiej poruszono kwestię dotyczącą problemu z zaliczeniem niepełnego wymiaru etatu do stażu pracy. W interpelacji stwierdzono, że niesprawiedliwa, a także dyskryminująca jest sytuacja, w której osoba pracująca przynajmniej na pół etatu w ciągu roku ma zaliczany do stażu pracy cały rok, a w przypadku pracy na mniejszą część etatu niż połowa do stażu pracy zalicza się tylko ten ułamek.

Czy państwo powinno dawać przywileje pracownikom dojeżdżającym codziennie do zakładów pracy na rowerze oraz wspierać pracodawców w tym zakresie?

Zamiana samochodu na rower korzystnie wpływa na środowisko oraz przepustowość dróg, a także pozytywnie wpływa na zdrowie. Czy w związku z tym rząd powinien wprowadzić przywileje pracownikom dojeżdżającym codziennie do zakładów pracy na rowerze oraz wspierać pracodawców w tym zakresie?

Dodatkowa praca

Artykuł 9 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1152 z dnia 20.06.2019 r. w sprawie przejrzystych i przewidywalnych warunków pracy w Unii Europejskiej (Dz.Urz.UE.L Nr 186, str. 105) nakłada na państwa członkowskie obowiązek wdrożenia do wewnętrznych porządków prawnych regulacji zabraniającej wprowadzania w stosunkach pracy zakazów podejmowania dodatkowej pracy przez pracowników. Ewentualne zakazy lub ograniczenia w tym zakresie mogą wynikać co najwyżej z przyczyn obiektywnych, takich jak zdrowie i bezpieczeństwo, ochrona tajemnicy handlowej, rzetelność służby cywilnej czy unikanie konfliktów interesów.