Czy zawał może być uznany za wypadek w pracy?

Ponadprzeciętny stres psychiczny związany z wykonywaniem pracowniczych obowiązków może być, w świetle utrwalonej judykatury Sądu Najwyższego, kwalifikowany jako współistotna przyczyna zewnętrzna takich zdarzeń jak zawał

Choroba miażdżycowa, jako ich przyczyna wewnętrzna, nie wyklucza więc uznania danego zawa­łu czy udaru za wypadek przy pracy zaistniały z tzw. mieszanych przyczyn. Otwarta pozostaje jedynie kwestia, jakie obciążenia psychiczne związane z wykonywaniem pracowniczych powinno­ści można dziś traktować jako normalne (zwykłe), a którym trze­ba by przypisywać charakter obciążeń szczególnych (ponadprze­ciętnych), uzasadniających upatrywanie w nich współistotnych, zewnętrznych przyczyn zdarzenia wypadkowego.

Co prawda ta­kie oceny można formułować jedynie w odniesieniu do okoliczno­ści konkretnego przypadku.

Ocena nadmierności wysiłku fizycznego wymaga uwzględnienia możliwości fizycznych i psychicznych pracownika, w tym jego wieku i kondycji w dniu wypadku, która zależy także od tego, czy pracownik przystąpił do pracy po okresie dłuższego odpoczynku (urlopu), czy też wykonywał ją przemęczony dotychczasową jej intensywnością i rozmiarem oraz bez odpoczynku przez dłuższy czas.

Z uzasadnienia: […] zdaniem Sądu Najwyższego — przyczyną zewnętrzną może być nie tylko narzędzie pracy, maszyna, siły przyrody, ale także praca i czynności samego poszkodowanego (np. jego potknięcie się, odruch). Taką przyczyną jest również nadmierny wysiłek pracownika, za który u człowieka dotkniętego schorzeniem samoistnym może być uważana praca wykonywana także jako codzienne zadanie w warunkach normalnych, gdyż nadmierność wysiłku pracownika powinna być oceniana przy uwzględnieniu je­go indywidualnych właściwości — aktualnego stanu zdrowia i sprawności ustroju. […] wypadek przy pracy w rozumieniu ustawy może zdarzyć się również podczas zwykłych czynności pracow­nika, lecz w warunkach ich wykonywania musi powstać czynnik zewnętrzny, to znaczy istniejący poza organizmem pracownika, który był przyczyną sprawczą określonego skutku. W przypadku zawału serca za taki czynnik może być uznany nadmierny wysi­łek fizyczny pracownika, spowodowany na przykład intensywno­ścią i tempem pracy, dźwignięciem ciężaru, niewygodną, wymu­szoną pozycją ciała. Konieczne jest jednak także, by właśnie ów czynnik stał się istotną i współdecydującą przyczyną skutku w postaci zawału serca.

Wyrok SN z dn. 30.06.1999 r., II UKN 22/99, OSNAP 2000/18/696.

Sąd Najwyższy w wyroku z 18 sierpnia 1999 r. (II UKN 87/99), stwierdził, że zewnętrzną przyczyną sprawczą wypadku przy pracy może być każdy czynnik pochodzący spoza organizmu poszkodowanego zdolny – w istniejących warunkach – wywołać szkodliwe skutki, w tym pogorszyć stan zdrowia pracownika dotkniętego już schorzeniem samoistnym. Jeśli zabraknie tego czynnika, nie będzie wypadku przy pracy.

Przeżycie wewnętrzne w postaci emocji o znacznym nasileniu wywołujące negatywne skutki w organizmie pracownika, może być uznane za przyczynę zewnętrzną zdarzenia, jeżeli powstało wskutek okoliczności nietypowych dla stosunków pracowniczych (art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych – jednolity tekst: Dz. U 1983 r., Nr 30, poz. 144 ze zm.)

Skomentuj