Ewakuacja poszkodowanych

Ewakuacja poszkodowanego jest dopuszczalna jedynie wówczas, gdy udzielenie mu pomocy na miejscu wypadku jest niemożliwe.

Warunkiem uniknięcia dodatkowych urazów u poszkodowanego, a także zabezpieczenia zdrowia ratownika, jest przestrzeganie następujących zasad:

  • nie wolno przesuwać poszkodowanego, jeżeli nie jest to absolutnie konieczne,
  • poszkodowanego przytomnego trzeba poinformować o tym, co zamierza się robić, aby umożliwić współpracę i uniknąć jego niepokoju,
  • zawsze trzeba się upewnić, czy wszyscy pomocnicy wiedzą co robić, aby współdzia­łanie było sprawne,
  • gdy kilka osób przenosi poszkodowanego, wówczas tylko jedna wydaje polecenia.

Sposoby przenoszenia poszkodowanego przez jednego ratownika:

  • sposób „matczyny” – na rękach,
  • sposób „na barana”,
  • prowadzenie poszkodowanego,
  • sposób strażacki –  rękę umieszczamy między nogami ratowanego, układamy go na swoich barkach. ręką położoną między nogami chwytamy za nadgarstek ręki zwisającej z przodu.
  • przeciąganie po ziemi, np. na kocu, prześcieradle, płaszczu,
  • chwyt Rauteka.

Przykłady technik ewakuacji osób z niepełnosprawnościami:

  •  wykorzystanie krzesełka – ratownicy sadzają na nim osobę wymagającą pomocy, a następnie chwytają za nóżki oraz oparcie wynosząc ratowanego w bezpieczne miejsce
  • wykorzystanie koca, który owija się wokół rąk i głowy
  •  chwyt strażacki – ratownik przekłada swoją rękę między nogami osoby ratowanej, zaciskając ją na nadgarstku zwisającej ręki ratowanego, kładzie go sobie na barkach
  • chwyt kończynowy – jeden z ratowników umiejscawia się za głową ratowanego i łapie go rękoma pod pachy, drugi jest odwrócony do ratowanego plecami i łapie go rękoma pod kolana
  • chwyt na barana – osoba ratowana umieszczona jest na plecach ratownika. Ratownik podtrzymuje go obydwiema rękami za uda
  • chwyt kołyskowy – klasyczny sposób przenoszenia małych dzieci
  • ciągnięcie osoby po płaskiej powierzchni. 

Skomentuj