Hamulce dźwignic
Opiszemy zasadę działania niektórych hamulców stosowanych w urządzeniach dźwignicowych. Główne rodzaje spotykanych w dźwignicach hamulców to: promieniowe (klockowe, szczękowe, taśmowe) oraz osiowe (tarczowe, stożkowe).
Hamulce mogą działać samoczynnie pod wpływem załączania i wyłączania napędu mechanizmu lub mogą być sterowane przez operatora. W mechanizmach podnoszenia o napędzie innym niż ręczny musi zostać zastosowany hamulec automatyczny, natomiast nie jest wymagane stosowanie hamulca w samohamownych śrubowych mechanizmach napędowych. Jeżeli mechanizm przeznaczony jest do transportu roztopionych metali, żużla, środków trujących lub żrących, materiałów wybuchowych lub innych niebezpiecznych ładunków, to musi być wyposażony w dwa niezależne hamulce. Hamulce zastosowane w mechanizmach podnoszenia muszą zapewnić w każdych warunkach eksploatacji niezawodność hamowania i zdolność do utrzymania zawieszonego ładunku.
Mechanizmy jazdy w suwnicach o napędzie mechanicznym powinny być wyposażone w hamulce automatyczne w przypadku, gdy suwnica:
– przeznaczona jest do pracy na otwartej przestrzeni,
– porusza się w pomieszczeniu na torze jezdnym ułożonym na poziomie roboczym,
– wyposażona jest w wózek mający sztywne zawieszenie elementu chwytającego,
– jest zdalnie sterowana, oraz
– jeżeli wózek przemieszcza się z prędkością większą od 0,5 m/s.
Bardzo częstym rozwiązaniem jest zastosowanie hamulca dwuklockowego z luzownikiem (przykładowy schemat działania tego rozwiązania pokazano na rys. 6.5).
Klocki najczęściej wykonane są ze stali i wyłożone okładziną cierną przymocowaną za pomocą nitów tak, że główka nitu schowana jest w okładzinie ciernej na głębokość około 40% jej grubości, umożliwiając w ten sposób efektywniejsze jej wykorzystanie.
Skomentuj