Promieniowanie jonizujące

Artykuł 223 kodeksu pracy stanowi szczególne podkreślenie szkodliwości dla zdrowia promieniowania jonizującego pochodzącego zarówno ze źródeł sztucznych, jak i naturalnych.

Do promieniowania jonizującego zalicza się:

  • promieniowanie alfa,
  • promieniowanie beta,
  • promieniowanie gamma,
  • promieniowanie X czyli rentgenowskie.

(zob. szerzej na ten temat A. Kowerski „Zagrożenia czynnikami fizycznymi w środowisku pracy” Warszawa 1988, s. 91–97).
Zasady ochrony przed promieniowaniem jonizującym, pochodzącym ze źródeł sztucznych regulują przepisy ustawy z 2 listopada 2000 r. – Prawo atomowe, j.t.: Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 276, z późn. zm. Komentowany przepis nakazuje jednak chronić życie i zdrowie pracowników w sposób kompleksowy, to znaczy także przed promieniowaniem jonizującym pochodzącym ze źródeł naturalnych.
2. Art. 223 § 3 odsyła do przepisów odrębnych regulujących wielkość dopuszczalnych dawek granicznych promieniowania jonizującego. Przepisami tymi są w szczególności postanowienia rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 stycznia 2005 r. w sprawie dawek granicznych promieniowania jonizującego, Dz. U. Nr 20, poz. 168, obowiązujące od 18.02.2005 r. Rozporządzenie zostało wydane na podstawie delegacji zawartej w art. 25 pkt 1 ustawy z 2 listopada 2000 r. – Prawo atomowe, j.t.: Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 276, z późn. zm. i stanowi wdrożenie postanowień dyrektywy 96/29/Euratom z dnia 13 maja 1996 r. ustanawiającej podstawowe normy bezpieczeństwa w zakresie ochrony zdrowia pracowników i ogółu społeczeństwa przed zagrożeniami wynikającymi z promieniowania jonizującego, Dz. Urz. WE L 159 z 29.06.1996, str. 1; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 5, t. 2, str. 291.
Regulacja przepisu wykonawczego obejmuje:

  • dawki graniczne promieniowania jonizującego,
  • wskaźniki pozwalające na wyznaczenie dawek, stosowane przy ocenie narażenia,
  • sposób i częstotliwość dokonywania oceny narażenia.

3. Rozporządzenie dzieli graniczne dawki promieniowania, przyporządkowując je odrębnie dla pracowników i odrębnie dla ogółu ludności. W strukturze pracowniczej rozporządzenie przewiduje odmienne dawki graniczne promieniowania jonizującego dla niżej wymienionej grupy osób:

  • kobiet w ciąży, obowiązujące od chwili zawiadomienia pracodawcy o tym stanie,
  • kobiet karmiących piersią,
  • praktykantów, studentów w wieku 18 lat i więcej,
  • młodocianych w wieku 16 do 18 lat, zatrudnionych wyłącznie w celu nauki lub przyuczenia do zawodu,
  • uczniów w wieku poniżej 16 lat,
  • pozostałych zatrudnionych pracowników.

Wyznaczanie dawek dla pracowników jest dokonywane na podstawie pomiarów dozymetrycznych. Oceny narażenia pracowników dokonuje się dla każdego roku kalendarzowego w oparciu o dawki wyznaczone na podstawie pomiarów dozymetrycznych, wykonywanych w okresach nie dłuższych niż trzymiesięczne, a jeżeli okres zatrudnienia w warunkach narażenia jest krótszy niż trzy miesiące, po zakończeniu tego okresu. Oceny narażenia osób z ogółu ludności dokonuje się raz w roku. Przy dokonywaniu tej oceny należy uwzględniać także dawki promieniowania wynikające z promieniowania jonizującego występującego na terenie, na którym mieszka dany pracownik. W przypadku zdarzenia radiacyjnego ocena narażenia osób zatrudnionych w warunkach narażenia na promieniowanie jonizujące dokonywana jest z częstotliwością umożliwiającą określenie środków i działań niezbędnych dla ochrony zdrowia.
W warunkach zdarzenia radiacyjnego ocena narażenia pracowników i osób z ogółu ludności jest dokonywana z częstotliwością umożliwiającą określenie środków oraz działań niezbędnych do ochrony zdrowia.

Skomentuj