Transport wewnętrzny

Transportem nazywamy zespół czynności związanych z przemieszczaniem towaru przy użyciu odpowiednich środków.

Zespół czynności z tym związanych obejmuje zarówno samo przemieszczanie z miejsca na miejsce, jak i wszelkie czynności, jakie do tego celu mogą być konieczne, do których należą czynności ładunkowe (załadunek, wyładunek, względnie przeładunek).

Pod pojęciem transportu wewnętrznego rozumie się transport w obrębie określonego obiektu (przedsiębiorstwo, budowa itp.), natomiast wyjazd poza ten obszar nazwiemy transportem zewnętrznym.

Istnieje wiele podziałów transportu wewnętrznego w zależności od lokalizacji czynności transportowych, użytych środków transportu czy zmechanizowanych operacji.

W warunkach przedsiębiorstwa przemysłowego zasadny jest podział:

– transport produkcyjny – będący przemieszczaniem surowców, półfabrykatów i wyrobów w trakcie procesu produkcyjnego,

– transport składowo-magazynowy – obejmuje operację przejęcia surowców i materiałów, wysyłkę wyrobów, ich składowanie w magazynach;

    Ze względu na rodzaj użytych środków, transport wewnętrzny dzielimy na:

– transport ręczny – obejmujący operacje transportowe wykonywane za pomocą siły mięśni lub prostych środków transportu,

– transport mechaniczny – dzielący się dalej ze względu na użyte środki transportu na: dźwignicowy przenośnikowy oraz kołowy;

Zasadnicze warunki, jakim musi sprostać transport wewnętrzny, to bezpieczne przemieszczanie ładunków przy możliwie niskich kosztach tego transportu. Aby to osiągnąć, należy wybrać właściwe środki transportowe oraz zastosować odpowiednie rozwiązania organizacyjne, czyli w sposób optymalny wykorzystać przestrzeń i powiązać miejsca pracy ze stanowiskami załadunku i składowania, siecią bezpiecznych przejść i tras komunikacyjnych.

Drogi transportowe

Szerokość dróg uwarunkowana jest przede wszystkim parametrami obiektu, parametrami środka transportu lub ładunku, liczbą pasm ruchu oraz istnieniem ruchu pieszego. Szerokość dróg magazynowych na zakrętach uzależnia się od wielkości środka transportu lub wielkości ładunku. Jeżeli ładunek przekracza gabaryty środka transportu, wartość promienia skrętu powinna być tak dobrana, aby w krańcowych przypadkach luz manipulacyjny między obrysem środka transportowanego ładunku a skrajną drogi wynosił minimum 15 cm.

Nawierzchnia dróg transportowych powinna być jednoznacznie wytyczona i utwardzona, odporna na zużycie, odznaczać się dobrą przyczepnością, nie wytwarzać kurzu przy ruchu pojazdów, powinna być nie śliska i łatwo zmywalna oraz łatwa i szybka w naprawie. Ponadto drogi transportowe powinny zapewniać dobrą widoczność, łatwość pokonywania zakrętów, nie powinny mieć pochyłości, spadzistych ramp, przewężeń i niskich stropów. Górne powierzchnie główek szyn ustawionych na drogach transportowych powinny pokrywać się z górną powierzchnią drogi. Podłużne pochylenie drogi nie powinno przekraczać 5% a podjazdów na rampy 8%.               

W poniższej tabeli przedstawiono zalecane szerokości dróg transportowych i sposób, w jaki możemy te szerokości wyznaczyć.

Tabela.  Zalecane minimalne szerokości dróg dla środków transportu na odcinkach prostych

(wg PN-M-78010:1968P Transport wewnętrzny. Drogi i otwory drzwiowe. Wytyczne projektowania)

Lech Michalski