Wytyczne Europejskiej Rady Resuscytacji – 2015

W dniu 15 października 2015 r. Europejska Rada Resuscytacji (ERC) opublikowała Wytyczne Resuscytacji 2015.

W załączniku do Wytycznych znajduje się dokument, który podsumowuje najważniejsze zmiany w Wytycznych Resuscytacji 2015 w porównaniu do Wytycznych 2010. Najważniejsze punkty Wytycznych Resuscytacji 2015 ERC mię­dzy innymi obejmują:

Podstawowe zabiegi resuscytacyjne (główne zmiany)

Należy podejrzewać zatrzymanie krążenia u każdego pacjenta, u którego występują drgawki. Dopuszczalne jest (dla osób nieprzeszkolonych) prowadzenie jedynie uciśnięć klatki piersiowej bez oddechów ratowniczych, ale zalecane jest prowadzenie standardo­wej RKO:

  • uciśnięcia klatki piersiowej o odpowiedniej głębokości (ok. 5 cm, ale nie większej niż 6 cm) oraz częstości (100–120 uciśnięć na minutę),
  • oddechy ratownicze (ok. 1 sekundy na wypełnienie płuc ratowanego),
  • stosunek uciśnięć klatki piersiowej do wentylacji 30:2 (przerwy w uciśnięciach klatki piersiowej przy próbach wentylacji nie dłuższe niż 10 sekund).

Sekwencja powyższa powinna być też stosowana u dzieci, z tym że:

  • wykonanie 5 początkowych wdechów ratowniczych przed rozpoczęciem uciśnięć klatki piersiowej (dla ratowników posiadających odpowiednie przygotowanie),
  • prowadzenie uciśnięć klatki piersiowej przez uciskanie dolnej części mostka na głę­bokość przynajmniej ⅓ wymiaru przednio-tylnego klatki piersiowej lub na głębo­kość 4 cm u niemowląt i ok. 5 cm u dzieci.

Automatyczna defibrylacja zewnętrzna – AED (główne zmiany)

Umieszczenie AED w obszarach, w których można się spodziewać wystąpienia zatrzy­mania krążenia raz na pięć lat uważa się za opłacalne finansowo. AED i odpowiedni sprzęt do RKO powinny stanowić obowiązkowe wyposażenie pokładów wszystkich ko­mercyjnych samolotów w Europie.

Pierwsza pomoc (nowy rozdział) – wybrane informacje

Pierwsza pomoc w medycznych stanach nagłych: Ułożenie osoby niereagującej, ale oddychającej

Osoby, które nie reagują, ale oddychają prawidłowo, należy ułożyć w pozycji bez­piecznej na boku, a nie na wznak (na plecach).

Optymalna pozycja dla poszkodowanych we wstrząsie

Poszkodowanych we wstrząsie należy ułożyć na wznak (na plecach). Jeśli nie ma przesłanek wskazujących na obecność urazu, należy biernie unieść nogi poszko­dowanego w celu zapewnienia przejściowej (< 7 minut) poprawy parametrów życiowych.

Uraz oka spowodowany substancją chemiczną

Należy jak najszybciej przepłukać oko ciągłym strumieniem czystej wody w du­żej objętości, a następnie skierować poszkodowanego na konsultację specjali­styczną.

Pierwsza pomoc w urazach: Kontrola krwawienia i opatrunki hemostatyczne

Jeżeli to możliwe – należy stosować bezpośredni ucisk na miejsce krwawiące przy użyciu opatrunku lub bez niego. Nie należy podejmować prób tamowania znacznego krwawienia zewnętrznego poprzez ucisk w pobliżu miejsca krwa­wiącego czy też przez unoszenie kończyny. W takim przypadku lub gdy rana znajduje się w miejscu, gdzie nie jest on możliwy, należy użyć opatrunku hemo­statycznego (niezbędne odpowiednie przeszkolenie).

 Użycie opaski uciskowej

Jeżeli bezpośredni ucisk nie tamuje silnego krwawienia zewnętrznego w obrębie kończyny należy użyć opaski uciskowej (niezbędne odpowiednie przeszkolenie).

Stosowanie wyciągu przy złamaniach z przemieszczeniem

Nie należy stosować wyciągu w przypadku złamań kości długich z przemiesz­czeniem.

Pierwsza pomoc w ranach otwartych klatki piersiowej

Otwartą ranę klatki piersiowej należy pozostawić bez opatrunku lub założyć opatrunek nieokluzyjny (jeśli potrzeba). Kontrolować miejscowe krwawienie przez ucisk bezpośredni.

Ograniczenie ruchomości kręgosłupa

Nie zaleca się rutynowego zakładania kołnierza ortioedycznego przez osoby udzielające pierwszej pomocy. Należy ręcznie stabilizować głowę, ograniczając ruchy aż do przybycia doświadczonej pomocy medycznej.

Chłodzenie oparzeń i opatrunki oparzeniowe

Oparzenia termiczne należy jak najszybciej aktywnie chłodzić wodą przez co najmniej 10 minut, a następnie zabezpieczyć luźnym, jałowym opatrunkiem.

Skomentuj