Zabezpieczenie przeciwpożarowe

Zabezpieczenie przeciwpożarowe ma na celu zapobieganie powstaniu i rozprzestrzenianiu się pożaru, zapewnienie sił i środków do jego zwalczania oraz umożliwienie prowadzenia działań ratowniczych.

Zabezpieczenia przeciwpożarowe możemy podzielić na aktywne i pasywne. Do zabezpieczeń aktywnych możemy zaliczyć:

  • instalacje sygnalizacji pożaru (ISP),
  • stałe urządzenia gaśnicze (SUG),
  • urządzenia zraszaczowe,
  • systemy hydrantowe,
  • klapy domowe (systemy odprowadzania dymu i ciepła).

Zabezpieczenia pasywne to między innymi:

  • impregnacja przeciwogniowa,
  • zabudowy przeciwogniowe,
  • przegrody pożarowe,
  • zabezpieczenia kabli i systemów technicznych,
  • ściany i drzwi przeciwogniowe.

Istotniejsze z praktycznego punktu widzenia są aktywne zabezpieczenia, które są w stanie ostrzec nas o zagrożeniu oraz samoczynnie rozpocząć gaszenie ognia, uniemożliwiając jego rozprzestrzenianie, dlatego też ich charakterystykę pokrótce przedstawimy poniżej.

Stałe urządzenia gaśnicze

Obowiązek stosowania stałych urządzeń gaśniczych, do których zalicza się stałe urządzenia gaśnicze wodne (tryskaczowe i zraszaczowe), parowe, pianowe, gazowe i aerozolowe, proszkowe regulują przepisy rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 7 czerwca 2010 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów.

Zgodnie z ww. rozporządzeniem stosowanie stałych urządzeń gaśniczych, związanych na stałe z obiektem, zawierających zapas środka gaśniczego i uruchamianych samoczynnie we wczesnej fazie rozwoju pożaru, jest wymagane w:

  • archiwach, wyznaczonych przez Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych,
  • muzeach oraz zabytkach budowlanych, wyznaczonych przez Generalnego Konserwatora Zabytków w uzgodnieniu z Komendantem Głównym Państwowej Straży Pożarnej,
  • ośrodkach elektronicznego przetwarzania danych o znaczeniu krajowym.

Należy zaznaczyć, że zgodnie z przepisami powyżej przytoczonego rozporządzenia w strefach pożarowych i pomieszczeniach wyposażonych w stałe urządzenia gaśnicze gazowe lub z innym środkiem gaśniczym mogącym mieć wpływ na zdrowie ludzi powinny być zapewnione warunki bezpieczeństwa dla osób przebywających w tych pomieszczeniach, zgodnie z odpowiednimi Polskimi Normami dotyczącymi tych urządzeń.

Natomiast stosowanie stałych urządzeń gaśniczych wodnych jest wymagane w:

  • budynkach handlowych lub wystawowych: jednokondygnacyjnych, w strefie pożarowej zakwalifikowanej do kategorii zagrożenia ludzi ZL I o powierzchni powyżej 8000 m2,
  • wielokondygnacyjnych w strefie pożarowej zakwalifikowanej do kategorii zagrożenia ludzi ZL I o powierzchni powyżej 5000 m2,
  • budynkach o liczbie miejsc służących celom gastronomicznym powyżej 600, 
  • budynkach użyteczności publicznej wysokościowych,
  • budynkach zamieszkania zbiorowego wysokościowych.

System sygnalizacji przeciwpożarowej

Instalacje sygnalizacji pożaru składają się z centrali alarmowej, czujek i przycisków pożarowych oraz sygnalizatorów alarmowych (optycznych i akustycznych).

Stosowanie systemu sygnalizacji pożarowej, obejmującego urządzenia sygnalizacyjno-alarmowe, służące do samoczynnego wykrywania i przekazywania informacji o pożarze, a także urządzenia odbiorcze alarmów pożarowych i urządzenia odbiorcze sygnałów uszkodzeniowych, jest wymagane w:

  1. budynkach handlowych lub wystawowych:
  1. jednokondygnacyjnych o powierzchni strefy pożarowej powyżej 5 000 m2,
  2. wielokondygnacyjnych o powierzchni strefy pożarowej powyżej 2 500 m2,
  1. teatrach o liczbie miejsc powyżej 300,
  2. kinach o liczbie miejsc powyżej 600,
  3. budynkach o liczbie miejsc służących celom gastronomicznym powyżej 300,
  4. salach widowiskowych i sportowych o liczbie miejsc powyżej 1 500,
  5. szpitalach, z wyjątkiem psychiatrycznych, oraz w sanatoriach – o liczbie łóżek powyżej 200 w budynku,
  6. szpitalach psychiatrycznych o liczbie łóżek powyżej 100 w budynku,
  7. domach pomocy społecznej i ośrodkach rehabilitacji dla osób niepełnosprawnych o liczbie łóżek powyżej 100 w budynku,
  8. zakładach pracy zatrudniających powyżej 100 osób niepełnosprawnych w budynku;
  9. budynkach użyteczności publicznej wysokich i wysokościowych,
  10. budynkach zamieszkania zbiorowego, w których przewidywany okres pobytu tych samych osób przekracza trzy doby, o liczbie miejsc noclegowych powyżej 200,
  11. budynkach zamieszkania zbiorowego niewymienionych w pkt 11, o liczbie miejsc noclegowych powyżej 50,
  12. archiwach wyznaczonych przez Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych,
  13. muzeach oraz zabytkach budowlanych, wyznaczonych przez Generalnego Konserwatora Zabytków w uzgodnieniu z Komendantem Głównym Państwowej Straży Pożarnej,
  14. ośrodkach elektronicznego przetwarzania danych o zasięgu krajowym, wojewódzkim i w urzędach obsługujących organy administracji rządowej,
  15. centralach telefonicznych o pojemności powyżej 10 000 numerów i centralach telefonicznych tranzytowych o pojemności 5 000-10 000 numerów, o znaczeniu miejscowym lub regionalnym,
  16. garażach podziemnych, w których strefa pożarowa przekracza 1 500 m2 lub obejmujących więcej niż jedną kondygnację podziemną,
  17. stacjach metra i stacjach kolei podziemnych,
  18. dworcach i portach, przeznaczonych do jednoczesnego przebywania powyżej 500 osób,
  19. bankach, w których strefa pożarowa zawierająca salę operacyjną ma powierzchnię przekraczającą 500 m2,
  20. bibliotekach, których zbiory w całości lub w części tworzą narodowy zasób biblioteczny.

Dźwiękowy system ostrzegawczy

Stosowanie dźwiękowego systemu ostrzegawczego, umożliwiającego rozgłaszanie sygnałów ostrzegawczych i komunikatów głosowych dla potrzeb bezpieczeństwa osób przebywających w budynku, nadawanych automatycznie po otrzymaniu sygnału z systemu sygnalizacji pożarowej, a także przez operatora, jest wymagane w:

  1. budynkach handlowych lub wystawowych:
  1. jednokondygnacyjnych o powierzchni strefy pożarowej powyżej 8 000 m2,
  2. wielokondygnacyjnych o powierzchni strefy pożarowej powyżej 5 000 m2;
  1. salach widowiskowych i sportowych o liczbie miejsc powyżej 1 500,
  2. kinach i teatrach o liczbie miejsc powyżej 600,
  3. szpitalach i sanatoriach o liczbie łóżek powyżej 200 w budynku, z wyłączeniem pomieszczeń intensywnej opieki medycznej, sal operacyjnych oraz sal z chorymi,
  4. budynkach użyteczności publicznej wysokich i wysokościowych,
  5. budynkach zamieszkania zbiorowego wysokich i wysokościowych lub o liczbie miejsc noclegowych powyżej 200,
  6. stacjach metra i stacjach kolei podziemnych,
  7. dworcach i portach, przeznaczonych do jednoczesnego przebywania powyżej 500 osób.

Zasady dotyczące podłączania systemów sygnalizacji pożaru do PSP

Obowiązek założenia i odpowiedniego połączenia urządzeń sygnalizacyjno-alarmowych dla obiektów wyżej wymienionych określa art. 5 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej.

Zgodnie z ww. artykułem właściciel, zarządca lub użytkownik budynku, obiektu lub terenu, obowiązany do założenia urządzeń sygnalizacyjno-alarmowych, zobowiązany jest połączyć te urządzenia z najbliższą komendą lub jednostką ratowniczo-gaśniczą Państwowej Straży Pożarnej, o ile w tym budynku, obiekcie lub na terenie nie działa jego własna jednostka ratownicza.

Sposób połączenia urządzeń sygnalizacyjno-alarmowych systemu sygnalizacji pożarowej właściciel, zarządca lub użytkownik obiektu jest obowiązany uzgodnić z właściwym terenowo komendantem powiatowym (miejskim) Państwowej Straży Pożarnej (§ 31 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 czerwca 2010 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów).

Jednocześnie, zgodnie z ww. rozporządzeniem, obiekty wyposażone w stałe urządzenia gaśnicze mogą być niewyposażone w system sygnalizacji pożarowej. Możliwość ta nie oznacza zwolnienia z obowiązku połączenia urządzeń z komendą lub jednostką ratowniczo-gaśniczą Państwowej Straży Pożarnej w sposób zapewniający automatyczne przekazywanie informacji o pożarze.

Podstawa prawna:

  1. Ustawa z dnia 24 sierpnia 1994 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. z 2018 r. poz. 620),
  2. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 7 czerwca 2010 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz. U. poz. 719).

Źródła pomocnicze:

  1. www.straz.gov.pl

Skomentuj