Starzenie się a BHP
Starsi pracownicy są coraz liczniej reprezentowani wśród siły roboczej. Jako że ludzie pracują dłużej, priorytetem stało się zarządzanie BHP w odniesieniu do starzejących się pracowników.
Zwiększenie poziomu zatrudnienia i wydłużenie okresu aktywności zawodowej są ważnymi celami polityki krajowej i europejskiej od końca lat 90. XX wieku. Wskaźnik zatrudnienia osób w wieku 55–64 lat wzrósł w krajach UE-28 z 39,9% w 2003 roku do 50,1% w 2013 roku. Wciąż jednak kształtuje się poniżej wskaźnika zatrudnienia osób w wieku 22–64 lat. Średni wiek dezaktywizacji zawodowej wzrósł z 59,9 lat w 2001 roku do 61,5 lat w 2010 roku.
Przyjęty w strategii „Europa 2020” cel zwiększenia stopy zatrudnienia ludności w wieku 20–64 lat do 75% oznacza, że Europejczycy będą musieli pracować dłużej.
Zmiany związane z wiekiem mogą być zarówno pozytywne, jak i negatywne
Ocena ryzyka uwzględniająca aspekt wieku
Wiek to tylko jeden z aspektów zróżnicowanej siły roboczej. Ocena ryzyka uwzględniająca aspekt wieku oznacza wzięcie pod uwagę właściwości różnych grup wiekowych, w tym potencjalnych zmian zdolności funkcjonalnych i stanu zdrowia.
Ryzyko istotne dla starszych pracowników to w szczególności:
- ciężka praca fizyczna,
- zagrożenia związane z pracą zmianową,
- wysoka/niska temperatura i hałas w miejscu pracy.
Jako że różnice indywidualne zwiększają się wraz z upływem lat, nie można dokonywać założeń wyłącznie w oparciu o wiek. Ocena ryzyka powinna uwzględniać wymagania pracy w stosunku do umiejętności i stanu zdrowia danej osoby.
Wspieranie zdolności do pracy i promocja zdrowia w pracy
Zdolność do pracy oznacza równowagę pomiędzy pracą i możliwościami indywidualnymi; właściwe dopasowanie tych dwóch czynników przekłada się na dobrą zdolność do pracy. Na ten stan rzeczy wpływają przede wszystkim:
- zdrowie i możliwości funkcjonalne,
- edukacja i kompetencje,
- wartości, postawy i motywacja,
- środowisko pracy i otoczenie,
- treść, wymagania i organizacja pracy.
Zdolność do pracy można ocenić w oparciu o wskaźnik zdolności do pracy (WAI). Zgodnie z koncepcją zdolności do pracy działania podejmowane w miejscu pracy powinny obejmować wszystkie powyższe czynniki.
Zdrowie ludzi w późniejszym życiu zależy od ich zachowań zdrowotnych we wcześniejszych latach. Spadek zdolności funkcjonalnych można opóźnić i zminimalizować poprzez nawyki zdrowego trybu życia, takie jak regularne ćwiczenia i zdrowe odżywianie. Miejsce pracy powinno odgrywać zasadniczą rolę w promowaniu zdrowego trybu życia i wspieraniu działań zapobiegających spadkowi możliwości fizycznych, tym samym przyczyniając się do utrzymania zdolności do pracy. Promocja zdrowia w pracy obejmuje różne zagadnienia, takie jak dieta i odżywianie, spożycie alkoholu, rzucenie palenia, aktywność fizyczna, regeneracja i sen.
Dostosowanie pracy i środowiska pracy
Sondaż opinii publicznej przeprowadzony przez EU-OSHA w 2012 roku wykazał, że zdaniem zdecydowanej większości obywateli UE dobre praktyki BHP mają ogromny wpływ na długość zatrudnienia.
Dobrze zaprojektowane miejsce pracy niesie korzyści dla wszystkich grup wiekowych, w tym osób starszych. Zmiany możliwości i zdolności powinny być kompensowane zmianami w organizacji pracy, takimi jak na przykład:
- przeprojektowanie stanowiska pracy lub rotacja,
- częstsze krótkie przerwy,
- lepsza organizacja pracy w systemie zmianowym, np. szybka rotacja zmian do przodu (co 2–3 dni),
- odpowiednie oświetlenie i ograniczanie hałasu,
- ergonomiczna konstrukcja urządzeń.
Polityka powrotu do pracy
Długotrwała choroba może powodować problemy ze zdrowiem psychicznym, wykluczenie społeczne i przedwczesne opuszczanie rynku pracy. Ułatwienie powrotu do pracy po chorobie jest kluczem do wspierania starzejącej się siły roboczej. Przykładem inicjatyw na rzecz wspierania powrotu do pracy w krajach europejskich jest wprowadzenie zaświadczeń o zdolności do pracy w miejsce zwolnień lekarskich w Wielkiej Brytanii i projektu interwencyjnego „Powrót do pracy” w Danii.
źródło: www.osha.europa.eu
Skomentuj