Trwają analizy nad wprowadzeniem czterodniowego tygodnia pracy. Centralny Instytut Ochrony Pracy ma przez rok badać, jak wprowadzenie tego rozwiązania wpłynie na wypadkowość w miejscu pracy i stan zdrowia pracownika - powiedział PAP Główny Inspektor Pracy Marcin Stanecki.
Zgodnie z art. 134 Kodeksu pracy jeżeli dobowy wymiar czasu pracy pracownika wynosi co najmniej 6 godzin, to pracownik ma prawo do przerwy w pracy trwającej co najmniej 15 minut, wliczanej do czasu pracy. Niezależnie od tego uprawnienia, osoba niepełnosprawna ma prawo do dodatkowej przerwy w pracy, którą wykorzystać może na gimnastykę usprawniającą lub wypoczynek. Czas takiej dodatkowej przerwy wynosi 15 minut i jest wliczany do czasu pracy.
Niejednokrotnie zdarza się, że pracodawca zobowiązuje nas do przyjścia do pracy w sobotę, która w grafiku została wyznaczona jako dzień wolny od pracy. W zamian za tak wykonaną pracę oddaje nam inny dzień wolny i nie chce się zgodzić na zapłatę za przepracowane godziny twierdząc, że oddanie dnia wolnego to jedyna forma rekompensaty, jaką w tej sytuacji może zastosować. Czy pracodawca postępuje zgodnie z przepisami?
Mniej przepracowanych godzin w tygodniu, to mniej wytworzonych dóbr i usług oraz wyższe koszty dla przedsiębiorstw - mówią PAP przedstawiciele pracodawców. Związki zawodowe wskazują, że rozwiązanie wpływa na większą wydajność pracowników, obawiają się jednak obniżki wynagrodzeń.
Chciałabym, żeby w tej kadencji doszło do skrócenia tygodnia pracy - powiedziała w poniedziałek szefowa MRPiPS Agnieszka Dziemianowicz-Bąk. Według minister Polacy są jednymi z najdłużej pracujących w UE, przez co brakuje im czasu dla siebie i dla rodziny.
Rzeczywiście prowadzimy analizy dotyczące czasu pracy, długości urlopów, dni pracy - powiedziała w piątek w Polsat News ministra rodziny, pracy i polityki społecznej Agnieszka Dziemianowicz-Bąk. Dodała, że resort przygląda się pilotażom skrócenia tygodnia pracy, które wprowadzają same przedsiębiorstwa.
Wprowadzenia 4-dniowego tygodnia pracy chciałoby 28 proc. pracowników - wynika z najnowszego „Barometru Polskiego Rynku Pracy” Personnel Service. Dodano, że taki system planuje wdrożyć co dziesiąty pracodawca.
Zgodnie z art. 151(2) KP, zasadniczą formą rekompensaty za pracę świadczoną w warunkach przekroczenia normy dobowej (dobowe godziny nadliczbowe) stanowi udzielenie w zamian czasu wolnego. Innymi słowy, jako rekompensatę za pracę nadliczbową w pierwszej kolejności należy zapewnić pracownikowi możliwość wykorzystania czasu wolnego, a dopiero przy jego niezapewnieniu (niezależnie od przyczyn) – zapewnić rekompensatę pieniężną, czyli wypłacić wynagrodzenie wraz z dodatkiem. Wymiar rekompensaty czasem wolnym uzależniony jest od tego, która ze stron stosunku pracy wystąpi z inicjatywą jego udzielenia. Jeżeli wniosek w tym przedmiocie złoży pracownik (przysługuje mu pierwszeństwo) wtedy czas wolny jest mu udzielany w wymiarze odpowiadającym liczbie przepracowanych godzin nadliczbowych, czyli w proporcji 1:1 np. za jedną przepracowaną godzinę nadliczbową - jedna godzina czasu wolnego. Jeżeli natomiast omawiana forma rekompensaty udzielana jest z inicjatywy pracodawcy, wówczas czas wolny jest udzielany w proporcji 1:1,5 np. za jedną przepracowaną godzinę nadliczbową – półtorej godziny czasu wolnego. Z przywołanego na wstępie przepisu nie wynika w jakim terminie pracownik powinien złożyć wniosek o uzyskanie czasu wolnego za przepracowane nadgodziny. Kwestia ta została rozstrzygnięta w doktrynie.
Instytucję tzw. wyjść prywatnych reguluje art. 151 § 2(1) kodeksu pracy (dalej: KP). Regulacja ta jest bardzo szczątkowa i w związku z tym nie rozstrzyga niektórych kwestii, które mogą się pojawić na tle jej stosowania w praktyce. Jedną z tego typu kwestii jest maksymalna długość trwania wyjścia prywatnego.
Nowe badania wskazują, że praca na nocne zmiany sprzyja rozwojowi zaburzeń snu, szczególnie u osób młodych z niższym wykształceniem.