W jakim terminie należy wystąpić z wnioskiem o udzielenie czasu wolnego za pracę w godzinach nadliczbowych?
Zgodnie z art. 151(2) KP, zasadniczą formą rekompensaty za pracę świadczoną w warunkach przekroczenia normy dobowej (dobowe godziny nadliczbowe) stanowi udzielenie w zamian czasu wolnego. Innymi słowy, jako rekompensatę za pracę nadliczbową w pierwszej kolejności należy zapewnić pracownikowi możliwość wykorzystania czasu wolnego, a dopiero przy jego niezapewnieniu (niezależnie od przyczyn) – zapewnić rekompensatę pieniężną, czyli wypłacić wynagrodzenie wraz z dodatkiem.
Wymiar rekompensaty czasem wolnym uzależniony jest od tego, która ze stron stosunku pracy wystąpi z inicjatywą jego udzielenia. Jeżeli wniosek w tym przedmiocie złoży pracownik (przysługuje mu pierwszeństwo) wtedy czas wolny jest mu udzielany w wymiarze odpowiadającym liczbie przepracowanych godzin nadliczbowych, czyli w proporcji 1:1 np. za jedną przepracowaną godzinę nadliczbową – jedna godzina czasu wolnego. Jeżeli natomiast omawiana forma rekompensaty udzielana jest z inicjatywy pracodawcy, wówczas czas wolny jest udzielany w proporcji 1:1,5 np. za jedną przepracowaną godzinę nadliczbową – półtorej godziny czasu wolnego.
Z przywołanego na wstępie przepisu nie wynika w jakim terminie pracownik powinien złożyć wniosek o uzyskanie czasu wolnego za przepracowane nadgodziny. Kwestia ta została rozstrzygnięta w doktrynie.
W myśl art. 129 § 1 KP, czas pracy nie może przekraczać 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 4 miesięcy. Ustalona w ten sposób 8-godzinna norma dobowa ma charakter „normy sztywnej” co oznacza, że jej przekroczenie powoduje powstanie pracy nadliczbowej.
Skomentuj