Wniosek o okazjonalną pracę zdalną nie wiąże pracodawcy

Obowiązujące od dnia 9 kwietnia 2023 r. przepisy przewidują trzy formy (odmiany, rodzaje) pracy zdalnej: standardową (typową, zwyczajną), nadzwyczajną (zob. art. 6719 § 3-5 KP) i okazjonalną (zob. art. 6733 KP).
Sporo kontrowersji wzbudza charakter ostatniej z wymienionych form pracy zdalnej, tj. praca zdalna okazjonalna. W związku z (rzekomo) niejednoznacznym brzmieniem przepisów jej dotyczących, w mediach zaczęły pojawiać się interpretacje sugerujące, iż wniosek pracownika o pracę zdalną okazjonalną ma względem pracodawcy charakter wiążący.
Przyjęcie takiej tezy mogłoby w praktyce doprowadzić do kuriozalnych, a w odniesieniu do pracodawców wręcz szkodliwych następstw o charakterze organizacyjnym. Jak się jednak okazuje, tego typu interpretacja jest ze wszech miar nieuprawniona.

Wniosek o pracę zdalną okazjonalną będzie mógł zostać złożony maksymalnie na 24 dni w danym roku kalendarzowym (zob. art. 67³³ § 1 KP). Do pracownika należy wybór postaci, w jakiej wniosek ten będzie przedłożony pracodawcy. W zależności od tego, jak będzie pracownikowi poręczniej, może on zostać przez niego złożony na piśmie lub w postaci elektronicznej, np. SMS-em, MMS-em, mailem, za pośrednictwem komunikatora.

Z uwagi na fakt, iż przepisy nie ustalają limitu dostępnych pracownikowi wniosków o pracę zdalną okazjonalną, będzie on sam mógł zdecydować, czy całoroczny wymiar wykorzysta w jednym wniosku (wniosek o 24 dni pracy zdalnej), podzieli go na 24 jednodniowe wnioski, czy też wykorzysta w paru wnioskach na łączną sumę 24 dni w roku kalendarzowym.