Procedura poekspozycyjna a postępowanie wypadkowe

Czy ekspozycja personelu medycznego (np. zakłucie igłą, zranienie ostrym narzędziem) zawsze powinna podlegać procedurze powypadkowej?

Pytanie od czytelnika:

Jestem zatrudniona na stanowisku pielęgniarki w szpitalu. Z poczynionych przez mnie obserwacji wynika, że w naszej placówce nie jest przeprowadzane standardowe postępowanie powypadkowe w sytuacjach ekspozycji zawodowej. Po zgłoszeniu przez pracownika faktu np. zakłucia się igłą do strzykawki wszczynana jest tzw. procedura poekspozycyjna. Nie prowadzi się natomiast postępowania powypadkowego. Procedura powypadkowa jest wszczynana dopiero w sytuacji, gdy wyniki badań poszkodowanego pracownika wykażą np. zakażenie wirusowe. Wiem, że to dość powszechna praktyka w placówkach leczniczych, ale czy jest ona zgodna z przepisami rozporządzenia wypadkowego?

Przedstawiony w zapytaniu problem jest konsekwencją zbiegu postanowień zawartych w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 6.06.2013 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy wykonywaniu prac związanych z narażeniem na zranienie ostrymi narzędziami używanymi przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych (Dz.U. z 2013 r. poz. 696) – dalej: PoekspoR, z postanowieniami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1.07.2009 r. w sprawie ustalania okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy (Dz.U. poz. 870) – dalej: OkolWypR.