Surowsze standardy kontroli trzeźwości w zakładzie pracy

Czy zakładowe przepisy mogą przewidywać surowsze standardy obowiązku kontroli trzeźwości od zapisanych w ustawie?

Pytanie od czytelnika: 

Nosimy się z zamiarem wprowadzenia zakładowej procedury kontroli pracowników na obecność w ich organizmach alkoholu. Jedną z grup docelowych, które miałyby zostać objęte tą procedurą stanowią pracownicy zatrudnieni na stanowiskach wyposażonych w maszyny i urządzenia, których obsługa wymaga pełnej sprawności psychoruchowej.

Zgodnie z art. 22^1c § 5 kodeksu pracy (dalej: KP), za równoznaczne ze stwierdzeniem braku obecności alkoholu w organizmie pracownika uznaje się przypadki, w których zawartość alkoholu nie osiąga lub nie prowadzi do osiągnięcia wartości właściwych dla stanu po użyciu alkoholu w rozumieniu art. 46 ust. 2 albo 3 ustawy z dnia 26.10.1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz.U. z 2023 r. poz. 2151) – dalej: „AlkU”.

Czy mimo takiego zastrzeżenia wynikającego z treści przywołanego przepisu, w odniesieniu do wspomnianej grupy pracowników, moglibyśmy przyjąć surowsze standardy trzeźwości i ustalić, że negatywne konsekwencje wyciągane będą wobec każdego pracownika poddanego kontroli, której wynik będzie pozytywny, tzn. wykazujący na występowanie choćby śladowych ilości alkoholu w wydychanym powietrzu?

W myśl art. 22^1c § 1 KP wprowadzenie zakładowej procedury kontroli trzeźwości (kontroli na obecność alkoholu w organizmie) pracowników jest dopuszczalne w przypadku, gdy jest to niezbędne do zapewnienia ochrony życia i zdrowia pracowników lub innych osób lub ochrony mienia. Szczegółowe procedury obowiązujące w tym zakresie należy uregulować w układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie pracy, a jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy ani nie jest zobowiązany do wydania regulaminu pracy – w obwieszczeniu.