Sposób określenia normy i wymiaru czasu pracy w nowej informacji o warunkach zatrudnienia
W myśl art. 29 § 3 kodeksu pracy (dalej: KP) pracodawca przekazuje pracownikowi, nie później niż w ciągu 7 dni od momentu zawarcia umowy o pracę, informację o podstawowych warunkach zatrudnienia (tzw. informację dodatkową), w tym m.in. o dobowej i tygodniowej normie czasu pracy. Po zmianie przepisów kodeksu pracy, do jakiej dojdzie w związku z koniecznością implementacji postanowień dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1152 z dnia 20.06.2019 r. w sprawie przejrzystych i przewidywalnych warunków pracy w Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE. L Nr 186, str. 105), poza normami czasu pracy, pracodawca będzie zobowiązany do podawania w treści informacji dodatkowej również dobowego i tygodniowego wymiaru czasu pracy danego pracownika.
Przed zmianą przepisów
W praktyce dość często można spotkać się z nieprawidłowym określeniem norm czasu pracy w treści informacji dodatkowej. Dotyczy to zwłaszcza informacji dodatkowej wydawanej pracownikom zatrudnionym na część etatu bądź objętych systemem czasu pracy przewidującym wydłużenie normy dobowej ponad 8 godzin (np. system równoważnego czasu pracy). W takich przypadkach nierzadko dochodzi do podania zamiast normy czasu pracy – wymiaru czasu pracy (tj. liczby godzin pracy wynikających z rozkładu czasu pracy).
Tymczasem, podając dobową i tygodniową normę czasu pracy w treści informacji dodatkowej należy wskazać tę określoną w art. 129 § 1 KP, czyli 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy, w przyjętym okresie rozliczeniowym.
Skomentuj